Στις 10 και τις 11 Μαρτίου, αντιπρόσωποι εθνικών και ευρωπαϊκών συνδικάτων, ΜΚΟ και κοινωνικών δικτύων από 15 χώρες της ΕΕ (από την Ανατολική και τη Δυτική Ευρώπη) συναντήθηκαν για την 1η Εαρινή Κοινωνική Διάσκεψη. Στόχος της είναι να φέρνει κάθε χρόνο κοντά, πριν από την Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής, ένα μεγάλο φάσμα συνδικάτων, κοινωνικών κινημάτων και ακτιβιστών που αναζητούν εναλλακτικές λύσεις στην παγκοσμιοποίηση, για να ισχυροποιηθούν οι προτεραιότητες που είναι απαραίτητες για μια Ευρώπη κοινωνικά ευαίσθητη, φιλική προς το περιβάλλον και πιο δημοκρατική. Οι συμμετέχοντες συμφωνούν ότι η Ευρώπη οφείλει να σεβαστεί τις δεσμεύσεις της σχετικά με τα θεμελιώδη δικαιώματα.
Η σημερινή κρίση, που δεν συνέβη τυχαία, επιτρέπει να κατανοήσουμε καλά αυτό που αισθανόμασταν από καιρό: Ότι το μοντέλο που βασίζεται στην οικονομική ανάπτυξη αδιαφορώντας για τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις έχει φτάσει στο τέλος του. Στηρίζεται στην υπερκατανάλωση και την απεριόριστη εκμετάλλευση της φύσης και των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι δεν προκάλεσαν την κρίση, αλλά μέχρι τώρα είναι τα θύματά της. Αρκετά!
Η κρίσιμη οικονομική κατάσταση των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να αντιμετωπιστεί διαφορετικά:
-Με ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που, αντίθετα με τη σημερινή τάση, θα επιβαρύνει περισσότερο τους πλούσιους και τα επιχειρηματικά κέρδη και όχι τους εργαζόμενους (δηλαδή, επιστροφή στα προοδευτικά φορολογικά επίπεδα, ευρωπαϊκός φόρος για χρηματιστικές συναλλαγές, κατάργηση των φορολογικών παραδείσων, εισαγωγή ελάχιστου ευρωπαϊκού φόρου για τις επιχειρήσεις).·
-Με λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Δεν μπορούμε να δεχτούμε την υποθήκευση του μέλλοντος των επόμενων γενεών εξαιτίας ενός χρέους που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στους κερδοσκόπους και το οικονομικό σύστημα.
Το Σύμφωνο των κ. Μπαρόζο και Βαν Ρομπέι θα σημάνει τεράστια συμπίεση των μισθών:
-Εμποδίζοντάς τους να συμβαδίζουν με την αύξηση του κόστους ζωής.·
-Διαλύοντας τις διαδικασίες συλλογικής διαπραγμάτευσης μέσα από τις ρήτρες «αυτοεξαίρεσης».·
-Αυξάνοντας ακόμα περισσότερο την ελαστικότητα, την επισφάλεια και την ανεργία.
Και αυτό παρά το γεγονός ότι:
-Οι μισθοί (ιδίως στο δημόσιο τομέα και στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη) έχουν ήδη υποστεί σημαντικές μειώσεις σε πολλές χώρες· σε πολλές επίσης έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των φτωχών.·
-Οι επιχειρήσεις έχουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη, αλλά πληρώνουν χαμηλότερους φόρους.·
-Ξέρουμε ότι η κρίση του 2008 ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της άδικής προσέγγισης στην κατανομή του πλούτου, που τιμωρεί τους μισθούς και ευνοεί την υπερβολική συσσώρευση κερδών.
Υπάρχει εναλλακτική λύση: Μια φιλική προς το περιβάλλον οικονομία, προσηλωμένη στην πλήρη απασχόληση, χάρη στην πιο ισότιμη κατανομή πλούτου και θέσεων εργασίας. Θέλουμε μια οικονομία όπου όλοι οι εργαζόμενοι θα μπορούν να βασιστούν σε έναν αξιοπρεπή μισθό, που θα προκύπτει μέσα από συλλογικές διαπραγματεύσεις και θα αυξάνεται με τον ίδιο ρυθμό που αυξάνονται οι τιμές και η παραγωγικότητα. Οι μισθοί αυτού του είδους είναι το μοναδικό ασφαλές θεμέλιο για μια αξιοπρεπή ζωή, αλλά είναι επίσης και ο πυρήνας όλων των συστημάτων κοινωνικής προστασίας και όλων των δημόσιων υπηρεσιών.
Το Σύμφωνο θα μειώσει την πραγματική αξία των συντάξεων (μέσω της μείωσης των φόρων, της αύξησης της ηλικίας συνταξιοδότησης και των περικοπών των συντάξεων του Δημοσίου). Με τη συνταξιοδότησή τους, οι εργαζόμενοι είτε θα καταδικάζονται στη φτώχεια είτε (οι καλύτερα αμειβόμενοι από αυτούς) θα εγκαταλείπονται στο έλεος των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών ταμείων. Ένα διανεμητικό συνταξιοδοτικό σύστημα με κρατικές εγγυήσεις και συντάξεις επαρκούς ύψους είναι οικονομικά εφικτό, χωρίς αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.
Μπροστά σε αυτή την κήρυξη πολέμου ενάντια στο λαό και τα θεμελιώδη δικαιώματα, οι κυβερνήσεις, οι βουλευτές και τα κοινωνικά κινήματα πρέπει να υιοθετήσουν σαφή θέση. Τα κινήματα και οι οργανώσεις που συμμετέχουν στην Κοινωνική Διάσκεψη επικροτούν την εβδομάδα δράσης που ανακοινώθηκε σήμερα από την ETUC (Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων) και την πανευρωπαϊκή διαδήλωση που θα διοργανωθεί στις 9 Απριλίου στη Βουδαπέστη.
Επιπλέον, σήμερα πρέπει να οικοδομήσουμε ένα δίκτυο αλληλεγγύης, πλατιά και ανθεκτικά στο χρόνο κινήματα. Πρέπει να εξασφαλίσουμε την ευρεία υποστήριξη της κοινωνίας για να αντιμετωπίσουμε αυτή την πρωτοφανή επίθεση στα δικαιώματα των ανθρώπων και των εργαζομένων.
Κατά τις προσεχείς βδομάδες και καθ’ όλη τη διάρκεια του 2011, οι ομάδες αυτές θα συνέρχονται σε όλα τα επίπεδα (τοπικό, εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο – G8 και G20) για να αντιταχθούν σε αυτή την επίθεση. Θα στηρίξουν επίσης τον αγώνα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, την υπεράσπιση των κοινών μας αγαθών, όπως, για παράδειγμα, τον αγώνα στην Ιταλία για την ανάκτηση της δημόσιας ιδιοκτησίας του νερού (συγκεκριμένα, την πορεία στη Ρώμη στις 26 Μαρτίου).
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει σημαντικό ρόλο. Οι οργανώσεις μας θα αρχίσουν να παρατηρούν τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της χώρας τους: Οι πολίτες, οι εργαζόμενοι και οι δικαιούχοι κοινωνικής πρόνοιας πρέπει να γνωρίζουν ποιοι είναι οι εχθροί τους και ποιοι οι φίλοι τους.
Μετάφραση: Μιχάλης Λαλιώτης