Μετά την οικονομική κρίση, πολλά τμήματα της κοινωνίας εξακολουθούν να χρησιμοποιούν ως εξιλαστήρια θύματα τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Τα προβλήματα της Ευρώπης συμπυκνώνονται και χρεώνονται, τόσο από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς, όσο και από τους απλούς πολίτες, στην κατάπτυστη εικόνα των “άλλων”.
Των “άλλων” για τις φαντασιακές εθνικές κοινότητες, των “άλλων” σε σχέση με το ευρωπαϊκό σχέδιο και με ότι υποτίθεται πως αυτό επιδιώκει.
Το Συντηρητικό Κόμμα, σε όλη τη διάρκεια του δημοψηφίσματος για την ΕΕ αλλά και μετά την ψήφιση του Brexit, υποστήριζε ότι η μετανάστευση -ειδικά η προερχόμενη από την ΕΕ- συνιστούσε τον κύριο λόγο για να ψηφίσει κανείς υπέρ της αποχώρησης και το μεγαλύτερο κέρδος που θα είχε η χώρα από ένα Brexit.
Οι τρεις-τέσσερις δεκαετίες νεοφιλελευθερισμού έχουν φέρει την εργατική τάξη μιας από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου σε τέτοια απόγνωση, που είναι πρόθυμη να πιστέψει το μύθευμα ότι ο ξένος (Ευρωπαίος) εργαζόμενος ευθύνεται για την απώλεια θέσεων εργασίας στη Βρετανία και αποτελεί εμπόδιο στην εφαρμογή του κράτους πρόνοιας. Ακόμη χειρότερα, ένα μικρό τμήμα της βρετανικής αριστεράς είναι πρόθυμο να επαναλάβει τα ίδια επιχειρήματα για να υπερασπιστεί την εργατική τάξη (των λευκών ανδρών) της Βρετανίας. Οι νεοφιλελεύθεροι κατάφεραν να συσκοτίσουν την έννοια της ελευθερίας των εργαζομένων και να προκαλέσουν σύγχιση ανάμεσα σε αυτήν και στην ανθρώπινη ελευθερία, και αυτό το έχαψαν πάρα πολλοί.
Απέναντι σε αυτή την εχθρότητα που εκφράζεται δημόσια, η ηγεσία των Εργατικών προσπαθεί να οδηγήσει το κόμμα ανάμεσα από πολλές αντίθετες θέσεις που υποστηρίζουν οι διάφορες τάσεις του. Κατ’αρχάς, η δεξιά φιλοευρωπαϊκή πτέρυγα που δεν ανησυχεί τόσο για τα δικαιώματα των μεταναστών, όσο για εκείνα των επιχειρήσεων. Η αλήθεια είναι ότι η αγορά εργασίας στη Βρετανία, τόσο για τους εξειδικευμένους όσο και για τους ανειδίκευτους εργαζόμενους, τροφοδοτείται από τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο. Το σύστημα έκδοσης βίζας που είναι σε ισχύ καθιστά σχεδόν αδύνατο σε πολίτες χωρών που δεν ανήκουν στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο να καταλάβουν θέσεις εργασίας. Επομένως, αναγνωρίζουν τις οικονομικές συνέπειες της “ελεγχόμενης μετανάστευσης” και τις δυσμενείς προοπτικές της για τη βρετανική οικονομία. Προτεραιότητά τους, όμως, παραμένει η ενιαία αγορά. Αν μπορέσουν να την εφαρμόσουν χωρίς την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων, θα το κάνουν.
Κατά δεύτερο, η αριστερή αντιμεταναστευτική (και αντιευρωπαϊκή) πτέρυγα του κόμματος που τάσσεται κατά της “απώλειας” θέσεων εργασίας για τους Βρετανούς εργαζόμενους. Πιστεύουν ότι ο έλεγχος των συνόρων θα επιτρέψει σε μια σοσιαλιστική κυβέρνηση να προστατεύσει την (εγχώρια) αγορά εργασίας από τις επιθέσεις του διεθνούς κεφαλαίου και θα οδηγήσει (ή έτσι λένε) σε αύξηση της μετανάστευσης από χώρες που δεν ανήκουν στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο. Αυτές οι φωνές δεν πλειοψηφούν, παρά ταύτα ασκούν επιροή στην ηγεσία του κόμματος.
Τέλος, είμαστε όλοι εμείς, τα μέλη της αριστερής πτέρυγας του Εργατικού Κόμματος, που είμαστε διατεθειμένοι/ες να υπερασπιστούμε την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων και οραματιζόμαστε μια κυβέρνηση Εργατικών η οποία όχι μόνο θα διατηρήσει τα δικαιώματα που έχουμε σήμερα ως μετανάστες, αλλά θα θέσει ως στόχο της την ενίσχυση των δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων. Τόσο η διακομματική καμπάνια Another Europe is possible (Μια άλλη Ευρώπη είναι δυνατή) όσο και εκείνη με το όνομα Labour for Free Movement (Εργατικοί για την ελεύθερη κυκλοφορία) έχουν δεσμευτεί να υπερασπιστούν και να ενισχύσουν τα δικαιώματα των μεταναστών. Η έκθεση της καμπάνιας Μια άλλη Ευρώπη είναι δυνατή εξηγεί πώς οι προτάσεις των Συντηρητικών για την “ελεγχόμενη” μετανάστευση και για τους όρους χορήγησης προσωρινής βίζας σε μετανάστες προερχόμενους από την ΕΕ, θα επιτρέψει στους εργοδότες να δρουν ως χορηγοί φιλοξενούμενων εργαζομένων, καθιστώντας αδύνατη την προοπτική αλλαγής του εργοδότη η οποία θα ισοδυναμεί με κίνδυνο απέλασης. Επιπλέον, οι προτάσεις των Συντηρητικών θα ενισχύσουν τις πρακτικές εύρεσης “μόνο ξένων” εργαζομένων και θα δημιουργήσουν μια νέα δεξαμενή φθηνής εργατικής δύναμης και μια υπόγεια μαύρη αγορά εργασίας.
Οι προτάσεις της καμπάνιας Μια Άλλη Ευρώπη είναι Δυνατή, καθώς και εκείνης των Εργατικών υπέρ της Ελεύθερης Κυκλοφορίας, αφορούν την “ελέυθερη κυκλοφορία +”, δηλαδή, περιλαμβάνουν τομεακές συμβάσεις που θέτουν τα ελάχιστα όρια αμοιβών και τους ελάχιστους όρους εργασίας για όλους τους εργαζόμενους, την αναθεώρηση της Οδηγίας για την απόσπαση εργαζομένων σε επίπεδο όλου του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, με στόχο την καθιέρωση αρχών κατά της απώλειας θέσεων εργασίας, αυστηρές ποινές στους εργοδότες που δε συμμορφώνονται και την κατάργηση των πρακτικών και των γραφείων εύρεσης μόνο ξένων εργαζομένων.
Οι προτάσεις με την ονομασία “ελεύθερη κυκλοφορία+” αποτελούν τη μοναδική πολιτική υπέρ της ενίσχυσης των δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων και το μοναδικό αντίδοτο στην τοξική ατζέντα των Συντηρητικών.
Μετάφραση: Καλλιόπη Αλεξοπούλου