Από πού ερχόμαστε:
1. Πέρυσι, η Κοινή Κοινωνική Συνδιάσκεψη καθόρισε την ανάλυσή της για την κρίση και υπογράμμισε τη συστημική φύση της, ως χρηματοπιστωτική, οικονομική, κοινωνική και οικολογική κρίση. Αποδεικνύεται έτσι η αποτυχία ενός μοντέλου ανάπτυξης και δύο δεκαετιών νεοφιλελευθερισμού. Η Συνδιάσκεψη κατήγγειλε επίσης, τον νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα της απάντησης των κυβερνήσεων στην κρίση. Οι πανευρωπαϊκές διαδηλώσεις (όπως αυτή της 29ης Σεπτεμβρίου 2010) δεν κατάφεραν μέχρι τώρα να αντιστρέψουν τον συσχετισμό δύναμης. Πρέπει να λοιπόν να συνεχίσουμε. Αυτή η κρίση δεν είναι δική μας και δεν έχουμε να πληρώσουμε για αυτήν.
Η ανάλυσή μας σήμερα
2. Πέρυσι ζήσαμε μια επιτάχυνση της κρίσης στην Ευρώπη. Οι Ευρωπαϊκές Σύνοδοι Κορυφής πολλαπλασιάστηκαν, αλλά απέτυχαν πλήρως ως προς τους διακηρυγμένους στόχους τους, δηλαδή στο να «αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των χρηματοπιστωτικών αγορών» και την επίλυση της κρίσης της ευρωζώνης. Στο μεταξύ, μια δεύτερη τραπεζική κρίση έχει αρχίσει να διαγράφεται στην Ευρώπη. Οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται παντού πρόκειται να προκαλέσουν μια πλήρη ύφεση στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες. Το δημόσιο χρέος, η ανεργία, η φτώχεια και οι ανισότητες αυξάνονται με ανησυχητικό ρυθμό.
3. Το συμπέρασμα που φαίνεται να εξάγουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν είναι ότι οι πολιτικές λιτότητας είναι κοινωνικά και οικονομικά καταστροφικές, αλλά ότι δεν εφαρμόζονται επαρκώς. Την περασμένη χρονιά εργάστηκαν για την «οικονομική διακυβέρνηση» και έδειξαν μια πρωτοφανή δραστηριοποίηση σε σχέση με τους θεσμούς της ΕΕ. Τώρα σχεδιάζουν να κάνουν τις πολιτικές λιτότητας ισχυρότερες και μόνιμες. Μετά την υιοθέτηση της Ευρωπαϊκής Συμφωνίας του Οκτωβρίου που εισήγαγε το μέτρο της αντίστροφης πλειοψηφίας, το Σύμφωνο Σταθερότητας και ο «χρυσός κανόνας» γίνονται τώρα και αυτά σιωπηρά αποδεκτά. Εγκρίνονται επίσης Συνθήκη για τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και το Σύμφωνο Σταθερότητας, δύο επικίνδυνες συνθήκες που συνδέονται η μία με την άλλη. Αυτό σκληραίνει και αυστηροποιεί τους φορολογικούς κανόνες και τις διαδικασίες που θεσπίζονται ή πρόκειται να θεσπιστούν. Σύμφωνα με την κ. Μέρκελ, «ο σκοπός του Συμφώνου Σταθερότητας είναι να εισάγει ένα μόνιμο φρένο χρέους στις εθνικές νομοθεσίες. Τα φρένα θα έχουν μόνιμη ισχύ και δεσμευτικότητα!». Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζ. Μ. Μπαρόζο μιλά για μια «σιωπηλή επανάσταση».
4. Η επιτάχυνση της ευρωπαϊκής ατζέντας αποκαλύπτει ότι επιχειρείται να προσδοθούν, μέσω της κρίσης, μόνιμα χαρακτηριστικά στην πολιτική πραγματικότητα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο χρησιμοποιούν το «σοκ της κρίσης του χρέους» για να επαναπροσδιορίσουν την ευρωπαϊκή οικονομία μέσα από μια νεοφιλελεύθερη μονεταριστική οπτική που προωθείται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Με βάση αυτή, τα εργαλεία άσκησης οικονομικής πολιτικής (νομισματικής, δημοσιονομικής, εργατικής) θα πρέπει να όλο και περισσότερο να απομακρύνονται από τα κοινοβούλια και τους πολίτες, οι οποίοι και έχουν κριθεί εκ των προτέρων ανίκανοι να πάρουν σωστές αποφάσεις. Σε αντίθεση με κάθε έννοια δημοκρατίας, θέλουν μια κυβέρνηση τεχνοκρατών (εκπροσώπων της ΕΚΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ΔΝΤ) που θα εφαρμόζει τυφλούς και αντικοινωνικούς κανόνες (Σύμφωνο Σταθερότητας, οικονομικός έλεγχος, χρυσός κανόνας). Με την οικονομική διακυβέρνηση, οι νεοφιλελεύθεροι είναι έτοιμοι να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους: η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική θα θεσμοποιηθεί μέσω των εθνικών συνταγμάτων που ευθυγραμμίζονται με τη λογική των αγορών και τα μεγάλα συμφέροντα. Σε αυτό το πλαίσιο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο προορίζεται για έναν πιο σημαντικό ρόλο, αυτόν του ανώτατου κριτή των δημοσιονομικών πολιτικών των κρατών-μελών.
5. Οι αλλαγές αυτές είναι αποτέλεσμα του ότι η οικονομική ισχύς των πολυεθνικών εταιρειών συνδέεται στενά με την οικονομική και πολιτική ισχύ των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων και των εθνικών κυβερνήσεων. Διαδραματίζουν κομβικό ρόλο στην καταστροφή των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων (συλλογικές διαπραγματεύσεις, συνδικαλιστικά δικαιώματα, συνθήκες εργασίας), στη μείωση των πραγματικών μισθών και του μεριδίου των μισθών στο ΑΕΠ (με το νέο Έλεγχο του Μισθολογικού Κόστους που εισάγει η «Οικονομική Διακυβέρνηση») και στην ένταση της επισφάλειας της εργασίας (επιμήκυνση του ημερήσιου χρόνου εργασίας, εκρηκτική αύξηση των προσωρινά απασχολούμενων και της εικονικής αυτοαπασχόλησης).
6. Οι πολιτικές λιτότητας, καταστρέφοντας κοινωνικές και δημόσιες υπηρεσίες, έπληξαν ιδιαίτερα κάποια τμήματα των πολιτών: γυναίκες, νεολαία, μετανάστες.
1. Οι γυναίκες απασχολούνται στις πιο επισφαλείς θέσεις εργασίας και υποστηρίζουν το μεγαλύτερο μέρος των κοινωνικών υπηρεσιών (π.χ. φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων), τις οποίες οι πολιτικές λιτότητας μεταφέρουν μαζικά από το πεδίο των κοινωνικών παροχών σε αυτό της οικιακής απασχόλησης, αυξάνοντας έτσι ακόμη περισσότερο την ανεργία των γυναικών αλλά και το φόρτο της απλήρωτης οικιακής εργασίας τους.
2. Οι νέοι και οι νέες υποφέρουν από υψηλά επίπεδα ανεργίας.
3. Οι μετανάστες υποφέρουν από τον ρατσισμό και την καταστολή, και χάνουν τα ανθρώπινα και εργασιακά τους δικαιώματα.
7. Στην ιστορική μάχη για τη δημοκρατία έχουμε αντιμετωπίσει για πολλά χρόνια τη συγκέντρωση και την κατάχρηση της εξουσίας. Οι εξελίξεις των δύο τελευταίων ετών επιταχύνουν τη μετάβαση σε μια ολιγαρχία, με πιο χαρακτηριστικό στοιχείο τον διορισμό τεχνοκρατών προερχόμενων από τον τραπεζικό τομέα ως επικεφαλής κυβερνήσεων. Είμαστε υπέρ της ενότητας των ευρωπαϊκών λαών και παρατηρούμε ότι το σχέδιο της ΕΕ ελέγχεται από έναν μικρό αριθμό εθνικών και Ευρωπαίων ηγετών, οι οποίοι ενεργούν για λογαριασμό της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής ελίτ. Καταγγέλλουμε την οργανωμένη διαφθορά και την επιτηδευμένη αδράνεια των κυβερνήσεων απέναντι στη φοροδιαφυγή και τους φορολογικούς παραδείσους και επισημαίνουμε ότι η Ευρώπη είναι καταδικασμένη να αποτύχει αν συνεχίσουν να εφαρμόζονται οι ίδιες πολιτικές οι οποίες και θα αναζωπυρώσουν την ξενοφοβία και τον εθνικισμό.
Τι να κάνουμε; Οι Εναλλακτικές μας
8. Η Κοινή Κοινωνική Συνδιάσκεψη απαιτεί να σταματήσουν οι πολιτικές λιτότητας. Τα κοινωνικά δικαιώματα και οι δημόσιες υπηρεσίες πρέπει να ενισχυθούν ως τμήμα του μοντέλου ανάπτυξης και να ακολουθηθεί μια διαφορετική προσέγγιση στο ζήτημα του χρέους. Η υιοθέτηση πολιτικών λιτότητας σε περιόδους μεγάλης οικονομικής κρίσης είναι η χειρότερη πολιτική επιλογή. Προκαλεί κοινωνική εξαθλίωση χωρίς να προσφέρει καμία απάντηση στα οικονομικά προβλήματα που προκάλεσαν την κρίση.
9. Πιστεύουμε ότι η ίδια η αρχή της αποπληρωμής του χρέους θα πρέπει να επερωτηθεί. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να υπερισχύει της λαϊκής κυριαρχίας, της ευημερία και της προστασίας του περιβάλλοντος, όπως συμβαίνει σήμερα σε χώρες που υπόκεινται στις επιταγές της Τρόικας και του ΔΝΤ. Καλούμε να πραγματοποιηθεί σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες μια διαδικασία λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους κάτω από τον έλεγχο των πολιτών, προκειμένου να εκτιμηθεί το μέρος του χρέους που είναι παράνομο και του οποίου η επιστροφή δεν θα πρέπει να απαιτείται από τους πολίτες. Στις πιο χρεωμένες χώρες της Ευρώπης, ζητάμε να σταματήσει η εξυπηρέτησης του χρέους επιβάλλοντας ακόμη και αναστολή των πληρωμών ή άλλες λύσεις προς το συμφέρον των λαών.
10. Το ζήτημα του χρέους θέτει με οξύ τρόπο το ζήτημα της φορολογικής δικαιοσύνης. Ζητάμε μια συντονισμένη ευρωπαϊκή φορολογική στρατηγική υπέρ των πολιτών, την αύξηση των φόρων στις επιχειρήσεις, στα υψηλότερα εισοδήματα και επί των περιουσιών. Επίσης, μια φορολόγηση όλων των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών για να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα και να περιοριστεί η κερδοσκοπία. Μια συντονισμένη καταπολέμηση της απάτης, της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς.
11. Η νομισματική πολιτική πρέπει να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στην προστασία του κράτους έναντι των εκβιασμών των χρηματοπιστωτικών αγορών και των οίκων αξιολόγησης. Το καθεστώς και τα καθήκοντα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας πρέπει να τροποποιηθούν. Πρέπει να προσφέρει στήριξη της απασχόλησης και των επενδύσεων (συμπεριλαμβανομένων των επενδύσεων που απαιτούνται για την οικολογική μετάβαση της οικονομίας και την κοινωνική προστασία), αποτελεσματικό έλεγχο των οικονομικών φορέων και προστασία από την κερδοσκοπία, παράλληλα με τη σταθερότητα των τιμών. Η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να χορηγούν δάνεια σε κράτη στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού δημοκρατικού ελέγχου.[1] Η ανεξαρτησία της ΕΚΤ πρέπει να αρθεί και η δράση της να είναι προσανατολισμένη υπέρ της διασφάλισης των θέσεων εργασίας και των δημοσίων υπηρεσιών.
12. Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις είναι ένα δομικό στοιχείο της δημοκρατίας. Για δύο δεκαετίες υπήρξε διάλυση της διαπραγμάτευσης και της συλλογικής δράσης. Το δόγμα της ανταγωνιστικότητας ωθεί όλες τις χώρες να μειώσουν τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, να περιορίσουν την ελευθερία των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της συλλογικής δράσης. Οι πολυεθνικές εκβιάζουν τους εργαζόμενους για να αποδεχθούν τη μείωση των δικαιωμάτων τους και την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας τους. Θέλουμε μια κοινωνική εναρμόνιση προς τα πάνω σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Οι χώρες που συσσωρεύουν εμπορικά πλεονάσματα μέσω πολιτικών εξίσωσης προς τα κάτω (κοινωνικό ντάμπινγκ) πρέπει να πειθαρχήσουν σε ένα άλλο πλαίσιο άσκησης πολιτικής.
13. Ιστορικά, ένα μέρος της ευημερίας της Ευρώπης έχει βασιστεί στην εκμετάλλευση του πλούτου και των εργατικών χεριών του υπόλοιπου κόσμου, ιδιαίτερα των χωρών του Νότου. Οι εμπορικές πολιτικές της ΕΕ συμβάλλουν στην διατήρηση αυτής της εκμετάλλευσης. Πρέπει να ορισθεί ένα εναλλακτικό πλαίσιο για την εξωτερική εμπορική πολιτική. Θα υποστηρίξουμε τη συγκρότηση μιας συμμαχίας για την επίτευξη αυτού του στόχου και είμαστε αντίθετοι στις συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών που έχουν συναφθεί ως τώρα και ευνοούν μόνο τις μεγάλες επιχειρήσεις, ούτε τους ανθρώπους του Νότου, ούτε τους εργαζομένους στην Ευρώπη.
14. Απαιτούμε ένα νέο μοντέλο οικολογικής, βιομηχανικής, κοινωνικής και δημοκρατικής ανάπτυξης.
1. Την επόμενη δεκαετία, οι οικονομίες και οι κοινωνίες μας θα αναγκαστούν να μεταμορφωθούν για να προσαρμοστούν στη μείωση των αποθεμάτων του πετρελαίου, τη σταδιακή κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας και την αποφυγή της κλιματικής καταστροφής. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία αυτής της κρίσης, όχι για να επανέλθουμε σε έναν ξεπερασμένο και επιβλαβή νεοφιλελευθερισμό, αλλά για να επανεξετάσουμε ριζικά τις οικονομικές δομές μας και τον τρόπο που ζούμε και καταναλώνουμε.
2. Οι ψηφιακές τεχνολογίες, οι οποίες μεταμορφώνουν ριζικά τις κοινωνίες μας, επιτρέπουν να σχεδιαστεί ένα νέο βιομηχανικό πρότυπο, το οποίο να βασίζεται όχι πλέον στον ανταγωνισμό και τη μαζική κατανάλωση, αλλά σε μια οικονομία που στοχεύει στην κοινωνική αλληλεγγύη και τη συνεργασία.
3. Το νέο κοινωνικό μοντέλο πρέπει απαραιτήτως να βασίζεται στην κατά προτεραιότητα ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, με την ανάπτυξη ενός υψηλού επιπέδου κοινωνικής προστασίας και δημοσίων υπηρεσιών (υγεία, στέγαση, εκπαίδευση, φροντίδα των παιδιών).
4. Θέλουμε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τις δημοκρατικές εναλλακτικές λύσεις για όλη την Ευρώπη και τα αιτήματα των κινημάτων και των αγώνων που αναπτύσσονται σήμερα. Θέλουμε μία δημοκρατική αντίληψη που να αντιτίθενται στο Σύμφωνο Σταθερότητας και την τεράστια δύναμη των επιχειρήσεων και των ομάδων συμφερόντων που δρουν στα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Αυτό το νέο δημοκρατικό πρότυπο πρέπει φυσικά να τονίζει την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Καμπάνιες και δράσεις
15. Με την τρέχουσα κρίση, ο νεοφιλελευθερισμός έχει υποστεί οικονομική και θεωρητική ήττα. Αυτό όμως δεν έχει μεταφραστεί, μέχρι σήμερα, σε μια πολιτική ήττα. Ούτε η κρίση, ούτε οι μαζικές διαδηλώσεις και αντιδράσεις στις χώρες που πλήττονται περισσότερο από την κρίση έχουν φέρει ακόμη στην κυβέρνηση δυνάμεις έτοιμες να ανατρέψουν αυτές τις πολιτικές. Αυτός είναι ο λόγος που χρειαζόμαστε επειγόντως μια διεθνή σύγκλιση των αγώνων.
16. Θα μπορέσουμε να αμφισβητήσουμε αυτή τη νέα Ενιαία Σκέψη μόνο όταν αποδείξουμε την ικανότητά μας να δράσουμε. Έχουμε ήδη πει από την περασμένη χρονιά πως «όντας αντιμέτωποι με πολύ καλά συγκροτημένες πολιτικές δυνάμεις, η πολιτική και κοινωνική δράση μας έχει πολύ συχνά υποφέρει από την αδυναμία συνδυασμού των δύο επιπέδων διακυβέρνησης, του εθνικού και του ευρωπαϊκού)». Γι ‘αυτό προχωράμε από την απόφαση στην υλοποίηση. Η δεύτερη Κοινή Κοινωνική Συνδιάσκεψη αποφάσισε να λάβει μέρος στις ακόλουθες ενέργειες, που ξεκίνησαν με δική μας πρωτοβουλία ή από άλλα ευρωπαϊκά κοινωνικά κινήματα και να καλέσει και άλλους να συμμετάσχουν.
Δράσεις και εκστρατείες για το 2012
Η Κοινή Κοινωνική Συνδιάσκεψη προτείνει τις ακόλουθες δράσεις και καμπάνιες. Προφανώς, οι οργανώσεις δεν υποχρεούνται να εφαρμόζουν όλες τις προτεινόμενες ιδέες.
1. Η κρισιμότητα της σημερινής κατάστασης οδηγεί την Συνδιάσκεψη να καλέσει τις ευρωπαϊκές δυνάμεις σε αγωνιστική σύγκλιση. Πρέπει να οικοδομήσουν έναν νέο κοινό ευρωπαϊκό χώρο και για αυτό θα συμμετάσχουμε σε μια σειρά σημαντικών γεγονότων της κοινωνίας των πολιτών: Σεμινάρια της Επιτροπής για τη Διαγραφή του Χρέους των Χωρών του Τρίτου Κόσμου στις 7 Απριλίου, Συνάντηση του Παρατηρητηρίου της Ευρώπης των Πολυεθνικών και του Διεθνικού Ινστιτούτου στις 5 και 6 Μαΐου, Ανατρεπτικό Φόρουμ του Ζάγκρεμπ στις 13 με 19 Μαΐου, Φρανκφούρτη στις 18 και 19 Μαΐου, Συνάντηση στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο, Διοργάνωση Φλωρεντία 10 + 10 τον Νοέμβριο.
Η απουσία μιας ορατής εναλλακτικής προοπτικής και μιας διαδικασίας συντονισμού των κινημάτων παρεμποδίζει την κινηματική δράση σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Η Εναλλακτική Σύνοδος Κορυφής επιχειρεί να παίξει αυτό το ρόλο. Σήμερα, μαζί με διάφορες οργανώσεις και κοινωνικά κινήματα, διανοούμενους, καθώς και εκπροσώπους της ευρωπαϊκής Αριστεράς, προτείνουμε τα πρώτα βήματα προς αυτή την Σύνοδο σε μια διαδικασία ανοικτή σε όλες τις δυνάμεις που θέλουν να αλλάξουν βαθιά την Ευρωπαϊκή Ένωση.
2. Θα συμμετέχουμε ενεργά σε μια σειρά άμεσων δράσεων ώστε να προωθήσουμε τους στόχους μας:
1. Τον Απρίλιο στην ευρωμεσογειακή συνάντηση των εκστρατειών για τον έλεγχο των δημόσιων χρεών
2. Τον Μάιο στη Φρανκφούρτη ενάντια στην ΕΚΤ
3. Την Παγκόσμια Ημέρα Δράσης στις 20 Ιουνίου που διοργανώνεται από τη Σύνοδο Κορυφής των Λαών Ρίο+20 ενάντια στον «πράσινο» νεοφιλελευθερισμό
4. Την Καμπάνια της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων στις 24 Απριλίου και τις κινητοποιήσεις υπέρ της μη ιδιωτικοποίησης του νερού και της διατήρησής του ως δημόσιο αγαθό
3. Θα αναπτύξουμε ή θα υποστηρίξουμε διεθνείς εκστρατείες σχετικά με τα παρακάτω θέματα:
1. Έλεγχος του δημόσιου χρέους από την πλευρά των πολιτών, με ιδιαίτερη έμφαση στον αντίκτυπο του στις γυναίκες
2. Κινητοποιήσεις ενάντια στην επικύρωση του Συμφώνου Σταθερότητας από τα εθνικά κοινοβούλια, με δημοψηφίσματα στις ευρωπαϊκές χώρες
3. Καμπάνια σχετικά με την κατανομή του πλούτου (συντονισμός των μισθών και των ευρωπαϊκών ελάχιστων εισοδημάτων)
4. Αλλαγή του ρόλου της ΕΚΤ, να επιτρέπει την απευθείας δανειοδότηση χωρών της Ευρώπης, να τεθεί υπό δημοκρατικό έλεγχο προκειμένου να εξυπηρετεί την απασχόληση, τις κοινωνικές ανάγκες και την οικολογική μετάβαση της οικονομίας. Πίεση προς την ΕΚΤ για επαναγορά του χρέους σε σταθερά χαμηλές τιμές στη δευτερογενή αγορά, εφόσον αυτό δεν έχει ακυρωθεί
5. Καμπάνιες για τη φορολογική δικαιοσύνη, συνδεόμενες με μια ημέρα δράσης που προγραμματίζεται για το 2013
6. Καμπάνιες κατά της διαφθοράς και αναζήτηση τρόπων διάγνωσης του επιπέδου της διαφθοράς
7. Καμπάνιες εναντίων των Συμφωνιών Ελεύθερου Εμπορίου και υπέρ μιας εναλλακτικής συμφωνίας για το εμπόριο στην ΕΕ
8. Καμπάνιες για την υπεράσπιση των δημόσιων και καθολικών υπηρεσιών υγείας ως κοινωνικό δικαίωμα
4. Προτείνουμε να δημιουργηθούν ενωτικές επιτροπές πολιτών σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις, συντονίζοντας ακτιβιστές, κινήματα νέων και γυναικών, συνδικαλιστές, Αγανακτισμένους και πολιτικούς εκπροσώπους, προκειμένου να αποκρούσουμε τις επιθέσεις της ΕΕ και να χτίσουμε ένα μαζικό κίνημα αλληλεγγύης προς την Ελλάδα και όλους τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στα προγράμματα λιτότητας, συμπεριλαμβανομένων αυτών των χωρών της Ανατολής και της Κεντρικής Ευρώπης, που πρώτες επλήγησαν από τη σκληρή λιτότητα.
5. Θα υπερασπιστούμε το δικαίωμα της συλλογικής δράσης. Θα εργαστούμε εναντίον της οδηγίας για τους «αποσπασμένους εργαζόμενους» (που για συγκεκριμένο διάστημα δουλεύουν μακριά από τον τόπο διαμονής τους και αμείβονται υπό διαφορετικό καθεστώς) και θα αντιταχθούμε στον κανονισμό Μόντι ΙΙ που θέλει να επιβάλει ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, ο οποίος αποτελεί μια σημαντική επίθεση εναντίον των κοινωνικών δικαιωμάτων και του δικαιώματος της απεργίας μέσω:
1. ενεργειών προς τους ευρωβουλευτές
2. χρήσης νομικών μέσων για την αντιμετώπιση του Μόντι ΙΙ και άλλων επιθέσεων κατά των δικαιωμάτων μας
6. Θα δημιουργήσουμε ένα εργαλείο επικοινωνίας για την προετοιμασία της Εναλλακτικής Συνόδου Κορυφής, τη διάδοση των πληροφοριών σχετικά με τις εκστρατείες που διεξάγουμε ή υποστηρίζουμε και για να κοινοποιήσουμε τους κινδύνους που προκύπτουν από τις αντικοινωνικές και αντιδημοκρατικές επιθέσεις στις χώρες μας, όπως η ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Σε όλα αυτά τα θέματα, μια σειρά από ερωτήματα έχουν γίνει αντικείμενα επεξεργασίας σε εργαστήρια. Υπάρχουν σημαντικά αποτελέσματα και συζητήσεις που θα επεκταθούν και θα συμπεριληφθούν σε μια συμπληρωματική δημοσίευση.
Σημειώσεις
1 Αυτό είναι ήδη δυνατό, διότι η Παράγραφος 2 του άρθρου 123 της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ επιτρέπει στα δημόσια πιστωτικά ιδρύματα να αναχρηματοδοτούνται από την ΕΚΤ και τις εθνικές κεντρικές τράπεζες.