Η Εναλλακτική Σύνοδος των ευρωπαϊκών λαών θα γίνει στο Ποδηλατοδρόμιο του Ολυμπιακού Σταδίου της Αθήνας στις 7 και 8 Ιουνίου. Μια συμμαχία άνω των 150 οργανώσεων -συμπεριλαμβανομένων συνδικάτων, κοινωνικών κινημάτων, ΜΚΟ και πολιτικών φορέων -από όλα τα μέρη της Ευρώπης θα παρουσιάσει ένα μανιφέστο για τον αγώνα για μια δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη.
Ήδη σήμερα, έξι εβδομάδες πριν ξεκινήσει η Εναλλακτική Σύνοδος, το εύρος αυτής της προσπάθειας δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι καινούριο. Για πρώτη φορά μεγάλα, μαχητικά συνδικάτα με πλούσια παράδοση όπως τα CGT, CSC, FTGB, CGIL, CCOO, TUC, CGT-P, Ver.di και πολλά άλλα (βλ. αναλυτικά την ιστοσελίδα www.altersummit.eu), καθώς και οι ευρωπαϊκές ομοσπονδίες των δασκάλων (ETUC-E), των υπαλλήλων και των εργαζομένων στις μεταφορές (ETF) θα σταθούν στο πλευρό των κοινωνικών οργανώσεων και κινημάτων όπως η ATTAC, η Greenpeace, το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ενάντια στη Φτώχεια (EAPN), το Transnational Institute, η Επιτροπή για την κατάργηση του χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM), η Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η Παγκόσμια Πορεία Γυναικών, τα κινήματα των επισφαλώς εργαζομένων ανθρώπων, το Blockupy και οι αγανακτισμένοι. Μεταξύ των ομιλητών και των υποστηρικτών της Συνόδου περιλαμβάνονται δίκτυα ακαδημαϊκών, το EuroMemoGroup, οι Économistes Atterrés, αλλά επίσης και πολλοί καλλιτέχνες. Σε οχτώ χώρες έχουν σχηματιστεί εθνικές προπαρασκευαστικές επιτροπές με στόχο την κινητοποίηση των τοπικών οργανώσεων. Το transform! Europe, και συγκεκριμένα τα μέλη του από την Ελλάδα, τη Γαλλία, την Πορτογαλία και την Ιταλία, βρίσκονται ανάμεσα σε αυτούς που ανέλαβαν την ευθύνη για τη Σύνοδο από την πρώτη στιγμή.
Η επιλογή της Αθήνας ως τόπου διεξαγωγής της Εναλλακτικής Συνόδου αποτελεί από μόνη της ένα σαφές πολιτικό μήνυμα. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο η χώρα στην οποία εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά τα μέτρα λιτότητας σε όλη τους τη βαρβαρότητα, αλλά και η χώρα στην οποία η αντίσταση ενάντια στην πολτική της τρόικας έφτασε σε ειδικό βαθμό, με αποτέλεσμα στις τελευταίες εκλογές να εκφραστεί μια νέα πολιτική πραγματικότητα. Αυτό φαίνεται άλλωστε και από το εύρος των δυνάμεων που ενοποιούνται για την προετοιμασία της Εναλλακτικής Συνόδου στην ελληνική πλευρά, οι οποίες δεν περιλαμβάνουν μόνο τις δύο βασικές ομοσπονδίες εργαζομένων αλλά και όλο το φάσμα της εργασίας, της κοινωνίας πολιτών και της αλληλεγγύης.
Μια άλλη πτυχή είναι ότι αυτοί που πήραν την πρωτοβουλία οργάνωσης της Εναλλακτικές Συνόδου ζήτησαν από τους πολιτικούς φορείς να μην καθοδηγήσουν αυτοί το κίνημα και να μην το αντιπροσωπεύσουν, αλλά να το υποστηρίξουν όσον το δυνατόν καλύτερα με τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους. Στο αίτημα αυτό έχει ανταποκριθεί ως τώρα κυρίως το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, του οποίου ο πρόεδρος Πιερ Λοράν και οι αντιπρόεδροι -ανάμεσά τους και ο Αλέξης Τσίπρας- είναι μεταξύ των υπογραφόντων του καλέσματος για την Εναλλακτική Σύνοδο. Επιπλέον υποστήριξη προέρχεται από μεμονωμένους εκπροσώπους σοσιαλδημοκρατικών και πράσινων κομμάτων που αντιτίθεται στην πολιτική λιτότητας.
Αυτή τη στιγμή οι προετοιμασίες στην Αθήνα έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί. Το πρόγραμμα και ο τόπος διεξαγωγής αποφασίστηκαν σε μια συνεδρίαση της συντονιστικής επιτροπής στα μέσα Απριλίου, ενώ λεπτομέρειες σχετικά με τις συνελεύσεις, ο κατάλογος των ομιλητών της βασικής εκδήλωσης και το κείμενο του μανιφέστου θα αποτελέσουν αντικείμενο της τελευταίας προπαρασκευαστικής συνάντησης το Μάιο.
Το Μανιφέστου των Ευρωπαϊκών Λαών, το οποίο είναι αποτέλεσμα πολύμηνων διεργασιών, φιλοδοξεί να αποτελέσει ορόσημο στην πορεία για ένα πανευρωπαϊκό κίνημα ενάντια στη νεο-φιλελεύθερη καταστροφή του κράτους πρόνοιας και της δημοκρατίας, δηλαδή στον αγώνα για μια δημοκρατική, κοινωνική, φεμινιστική και οικολογική Ευρώπη. Αυτό όμως δεν είναι αυτοσκοπός. Σε δεκάδες συνελεύσεις πριν και μετά την παρουσίασή του θα γίνει εμφανής η σχέση μεταξύ του Μανιφέστου και των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων που εκτυλίσονται στον ευρωπαϊκό Νότο, αλλά επίσης στην Ανατολή και στο Βορρά. (Για το πρόγραμμα δείτε την ιστοσελίδα: www.altersummit.eu).
Μεταξύ των οργανωτών της Εναλλακτικής Συνόδου συζητείται επίσης πώς μπορεί η συνάντησης της Αθήνας να μην αποτελέσει απλώς ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά την απαρχή διαλόγου και κοινού αγώνα των αριστερών και εναλλακτικών δυνάμεων για μια άλλη Ευρώπη.