Από αριθμητικής πλευράς, από τις εκλογές προέκυψε μια μικρή πλειοψηφία για τα κεντρο-αριστερά κόμματα, ωστόσο μια μαθηματική πλειοψηφία δεν είναι και πολιτική.
Παρ’ όλα αυτά, στην αρχή η κατάσταση ήταν και εξακολουθεί να είναι καλύτερη από ποτέ άλλοτε για την κοινωνική αριστερά. «Η κοινωνική δικαιοσύνη» είναι ο κεντρικός τόπος της κοινωνικής και πολιτικής ατμόσφαιρας στη Γερμανία. Ο Γκάμπριελ, ο ηγέτης του SPD, σχολίασε την διαδικασία αναπροσανατολισμού της σοσιαλδημοκρατίας-που άρχισε μετά τα φρικτά εκλογικά αποτελέσματα του 2009- και από πλευράς κριτικής της νεοφιλελεύθερης απορρύθμισης και της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων: Περισσότερο από κάθε άλλη φορά το καθήκον του SPD και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας θα είναι η «εξημέρωση του καπιταλισμού». «Σήμερα γνωρίζουμε ότι η ελευθερία, η δημοκρατία και η κοινωνική δικαιοσύνη δε είναι από μόνες τους ‘μια κοινωνική αναγκαιότητα’. Τα επιτεύγματα του παρελθόντος για τα οποία αγωνιστήκαμε σκληρά τίθενται σε κίνδυνο ξανά και ξανά. Ελπίζω όμως ότι δε θα μας πάρει άλλα δέκα χρόνια να κατανοήσουμε το μεγαλύτερο πρόβλημά μας σήμερα, την εξημέρωση του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Αυτό είναι τώρα το μοναδικό σημαντικό μας καθήκον!»
Παρά ταύτα, το SPD ήδη υπαινίχθηκε το βράδυ των εκλογών ότι θα βοηθήσει τα κόμματα CDU και CSU στη δημιουργία ενός μεγάλου συνασπισμού τη νέα κοινοβουλευτική περίοδο. Η ουσία του θέματος: Αν μπουν στην κυβέρνηση Μέρκελ τόσο γρήγορα, δεν θα έχουν το χρόνο να εξετάσουν τους λόγους για τους οποίους το 150χρονο κόμμα τους είναι ανίκανο τα τελευταία χρόνια να κερδίσει την πλειοψηφία με αποτέλεσμα να έχει το ένα τέταρτο των ψήφων που συγκέντρωνε παλιότερα.
Το αποτέλεσμα των Πράσινων ελάχιστα μας εκπλήσσουν. Το 10,7% που συγκέντρωσαν στις εκλογές του 2009 σηματοδότησε την προαγωγή τους στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος του κομματικού ανταγωνισμού. Η πυρηνική καταστροφή της Φουκοσίμα, δυο χρόνια πριν, τους έκανε πιο δημοφιλείς. Φυσικά, οι δημοσκοπήσει που τους έδιναν πάνω από 20% ήταν μια υπερβολή και όσοι ήταν ρεαλιστές ήξεραν ότι δεν θα μπορούσαν να διατηρηθούν μακροπρόθεσμα, όμως την άνοιξη οι ειδικοί συνέχιζαν να προβλέπουν ένα ποσοστό 15-16% για τους Πράσινους, δημιουργώντας μια κατάσταση ευφορίας σ το κόμμα. Φάνηκε ότι θα μπορούσαν να προσεγγίσουν ένα ποσοστό σημαντικά υψηλότερο από αυτό του 2009. Μετά την ήττα, με την αναταραχή να αυξάνεται στις επιτροπές, η ηγεσία του κόμματος ανακοίνωσε μια επανεκκίνηση που θα αφορά τόσο το πολιτικό προσωπικό όσο και το περιεχόμενο της πολιτικής του. Όμως, παραμένει ασαφές πού θα οδηγήσει το ταξίδι και ποιος θα οδηγεί το πράσινο λεωφορείο.
Το κόμμα «Η Αριστερά»(Die Linke, Ντι Λίνκε) εξέπληξε με το αξιοσημείωτο αποτέλεσμά του και κατέλαβε την τρίτη θέση ξεπερνώντας τους Πράσινους και την Χριστιανοκοινωνική Ένωση (CSU). Σε σύγκριση με το 2009, το κόμμα δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το 1,5 εκατομμύριο ψήφων που συγκέντρωσε τότε, ωστόσο μερικές εβδομάδες πριν από τις εκλογές ούτε τα κομματικά μέλη περίμεναν ότι θα έφτανε το 8,6% σε εθνικό επίπεδο καθώς και ότι θα επέστρεφε στο κοινοβούλιο του κρατιδίου της Έσσης. Επίσης, στα δυτικά κρατίδια το κόμμα ξεπέρασε το όριο του 5%, γεγονός που το καθιερώνει ως ομοσπονδιακό κόμμα και ασφαλώς αυτό πρέπει να πιστωθεί στην ηγεσία της νέας τάσης-και της ηγεσίας του κόμματος.
Το Ντι Λίνκε δεν θα αντιμετωπίζει πίεση συμμετοχής σε κάποια κυβέρνηση συνασπισμού. Σε αντίθεση με τους σοσιαλδημοκράτες, Πλην των σοσιαλδημοκρατών η επιτυχία τους θα τους επιτρέψει να εκτιμήσουν κριτικά τον πολιτικό οργανισμό τους και να ενισχύσουν την πολιτική τους στρατηγική-εκτιμώντας τους λόγους των απωλειών που υπέστησαν στις περιοχές της Ανατολικής Γερμανίας. Μια αριστερά με αυτο-επίγνωση πρέπει να κατανοήσει ότι αντιμετωπίσει το γεγονός ότι οι παρεμβάσεις στην κατανομή εισοδήματος έχουν στην παραγωγική δομή. Γι’ αυτό, μια δύναμη πολιτικής αναμόρφωσης πρέπει να στρέψει το ενδιαφέρον της στην οικονομία και την εργασία, προκειμένου να προτείνει ένα διακομματικό σχέδιο κοινωνικού μετασχηματισμού ικανό να κερδίσει την πλειοψηφία.
Σύντομη έκδοση; Αρχική ανάλυση (23/09/2013) στα Γερμανικά στην ιστοσελίδα:
http://www.sozialismus.de/kommentare_analysen/detail/artikel/erschuetterung–der–berliner–republik/