Η παρακάτω συνέντευξη με τον διάσημο Ιταλό διανοούμενο διεξήχθη στη Ρώμα στις 19 Απριλίου κατά τη διάρκεια της εθνικής συνόδου του Η Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα.
Για μια σύντομη έκθεση για την εθνική συνέλευση του Η Άλλη Ευρώπη πατήστε εδώ.
Φάμπιο Σεμπαστιάνι: Στην εισαγωγική σας ομιλία είπατε πως «δεν υπάρχει άλλος χρόνος». Κατά τη γνώμη σας, έχει επιτευχθεί κάτι σήμερα;
Μάρκο Ρεβέλι: Κάναμε ένα πολύ σημαντικό βήμα: Δημιουργήσαμε ένα αυθεντικό πολιτικό υποκείμενο, μέσα σε μια κοινότητα που αναγνωρίζει τα συγκροτητικά της στοιχεία και η οποία μπορεί να απευθυνθεί στον κόσμο και να λάβει από κοινού αποφάσεις. Μέχρι τώρα ήμασταν ένα πλήθος ατόμων που ταυτιζόταν γενικά με το εγχείρημα της εκλογικής λίστας Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα και που συμφωνούσε με την ανάγκη διεύρυνσης αυτού του πεδίου και της συνέχισής του μετά τις Ευρωεκλογές. Σήμερα είμαστε ένα πολιτικό υποκείμενο. Αυτοπροσδιοριστήκαμε ως ένα υποκείμενο-εγχείρημα, δηλαδή, μια οντότητα που σε καμία περίπτωση δεν βλέπει τον εαυτό της ως αυτάρκη, αλλά υπάρχει για να δρομολογήσει μια συλλογική διαδικασία υπερβαίνοντας κατά πολύ τα συστατικά της στοιχεία με τον πολύ φιλόδοξο στόχο να θεμελιώσει, και στην Ιταλία, μια κοινή στέγη για τους αριστερούς και τους δημοκράτες. Αυτό περιλαμβάνει την ανοικοδόμηση της Αριστεράς που έχει εξαφανιστεί, από τα κάτω βεβαίως αλλά και από τα πάνω, δηλαδή, που θα εργαστεί πάνω στα διαφορετικά στοιχεία της ύστερα από τον κατακλυσμό και την γενική αλλαγή του πλαισίου μας καθώς επίσης και τη γενετική μετάλλαξη του Δημοκρατικού Κόμματος (ΔΚ). Κι αυτό επιβεβαιώνεται στην πολιτική μας διακήρυξη στην οποία διατυπώνεται σαφώς η ανάγκη να οικοδομηθεί η κρίσιμη μάζα που είναι αναγκαία για να προσπαθήσει και πράγματι να αλλάξει την ισορροπία δύναμης, και στην Ιταλία και στην Ευρώπη.
Ανάμεσα στα ζητήματα που αντιμετωπίσατε είναι και ο επαναπροσδιορισμός των όρων και των μορφών της πολιτικής εκπροσώπησης.
Μια από τις προτεραιότητες που θέσαμε στους εαυτούς μας είναι να αντιληφθούμε τις μορφές πολιτικής και τις καινοτομίες που χρειάζονται, αναγνωρίζοντας πως συντελείται μια διαδικασία πολύ σοβαρής κρίσης των πολιτικών μορφών του δέκατου ένατου αιώνα και μια ανάγκη να οραματιστούμε τρόπους συλλογικής ύπαρξης και δράσης προσαρμοσμένους στην εποχή μας.
Ένα άλλο κομβικό σημείο είναι η εκπροσώπηση των κοινωνικών ζητημάτων
Συντελείται μια έξαρση πρωτοβουλιών, ειδικά τους τελευταίους μήνες. Και την ίδια στιγμή, καθώς αυτή η τάση εντείνεται, έχει καταστεί ανάγκη να περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό, από τη μια πλευρά, ο κατακερματισμός αυτών των εμπειριών και, από την άλλη πλευρά, η έλλειψη εκπροσώπησης, συμπεριλαμβανομένης και της κοινωνικής εκπροσώπησης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Λαντίνι έχει θέσει αυτό ως πυρήνα της πρωτοβουλίας του. Με μεγάλη χαρά υποδεχτήκαμε την πρόταση της FIOM [Ιταλική Ομοσπονδία Εργατών Μετάλλου – ΓΣΕ Ιταλίας] να χτίσουμε ένα κοινωνικό συνασπισμό που θα επανασυνδέσει οριζόντια ό,τι είχε διασπαστεί. Είμαστε πεπεισμένοι πως αυτή είναι η απαραίτητη συνθήκη για μια αλλαγή στη γενική ισορροπία δυνάμεων, αλλά όχι επαρκής καθώς υπάρχει ακόμα το πρόβλημα της πολιτικής εκπροσώπησης και του πως η διαδικασία της κοινωνικής ανασύνθεσης θα τέμνει την κάθετη διαδικασία της πολιτικής εκπροσώπησης.
Είστε αρκετά προσανατολισμένοι στην ιδιαίτερη κατάσταση της Λιγουρίας, αλλά πέρα από αυτό φαίνεται πως η προσέγγιση επί των περιφερειακών εκλογών είναι αρκετά σαφής …
Είμαστε υπέρ των ενωτικών λιστών σε έντονη και επιτηδευμένη αντίθεση με το ΔΚ. Υπάρχουν πολλές από αυτές στην Τοσκάνη και στα Μάρκε. Υπάρχει και στη Λιγουρία, κάτι που υπογράμμισα στην εισαγωγή μου, επειδή εκεί μπορεί να δει κανείς πραγματικά τις συνθήκες για μια καταστροφή της κοινωνικής βάσης του ΔΚ. Πρόκειται για ένα ρήγμα εντός του ΔΚ, καθώς πιστεύουμε πως η αξιοπιστία ενός εγχειρήματος βασίζεται και στα αποτελέσματά του, δηλαδή, στο μέγεθος της συναίνεσης, και εκλογικής συναίνεσης, που έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί. Μια τροποποίηση που έγινε στην συνέλευση ήταν το να μην υπερεστιάζουμε στο ρόλο της Λιγουρίας μέσα στη συνολική εικόνα.
Τι θα λέγατε στους νέους ανθρώπους για να τους πείσετε να πολιτικοποιηθούν;
Αυτό είναι ένα δραματικό ζήτημα από πολλές απόψεις, καθώς υπήρξαν χαμένες γενιές μέχρι τώρα στην πολιτική, η οποία πολιτική με τη σειρά της έχει διαλυθεί και χαθεί. Και η επικοινωνία με τους νέους ανθρώπους εμποδίζεται από ένα γλωσσικό φράγμα. Πολλές από τις λέξεις μας, πολλή από τη γλώσσα μας και τις κατηγορίες μας είναι άγνωστες στα παιδιά που είναι τα πραγματικά θύματα του παρελθόντος, αλλά πολλά θα εξαρτηθούν από το τι θα μπορέσουν οι νέοι άνθρωποι, από τη μεριά τους, να κάνουν σχετικά με διαχωριστικές γραμμές που ανοίγονται. Τα παλιά κομματικά μέλη ουσιαστικά είχαν αρχίσει να συνομιλούν με τη δική μου γενιά του 1968 αφότου είχαμε ξεκινήσει να κινούμαστε. Ανακαλύψαμε την χρησιμότητα αυτού του διαλόγου όταν αρχίσαμε να αποφασίζουμε ποιοι ήταν οι εχθροί και ποιοι οι σύμμαχοί μας.