Μανιφέστο για την Ευρωπαϊκή Φεμινιστική Απεργία στις 8 του Μάρτη

Στις 8 του Μάρτη θέλουμε να διευρύνουμε τις συμμαχίες μας με άλλες γυναίκες, για να υπερασπιστούμε όσα έχουμε κατακτήσει μέχρι σήμερα. Τα δικαιώματα που απολαμβάνουμε και οι νίκες που έχουμε κερδίσει οφείλονται στην ενότητα των γυναικών από όλο τον κόσμο. Πριν από εμάς, υπήρξαν άλλες γυναίκες, ακτιβίστριες, σουφραζέτες και συνδικαλίστριες, με μακρά ιστορία αγώνων. Ξέρουμε, όμως, ότι αυτό δε φτάνει. Πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά και οφείλουμε να συνεχίσουμε να παλεύουμε.

Βλέπουμε τις κατακτήσεις μας στην Ευρώπη να απαξιώνονται από τις πολιτικές των περικοπών και την άνοδο της ακροδεξιάς. Όπλο μας απέναντι σε όλες αυτές τις προκλήσεις είναι η συλλογικότητα: η μαζική δράση θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε να προχωράμε μπροστά. Η 8^η του Μάρτη είναι η δική μας μέρα, μια διεθνής ημέρα δράσης. Αυτή την 8^η του Μάρτη εμείς, οι γυναίκες όλης της Ευρώπης, καλούμαστε να συμμετάσχουμε στη φεμινιστική απεργία.

Ως γυναίκες, έχουμε πολλαπλές ταυτότητες: είμαστε όλες διαφορετικές. Ζούμε σε χώρες με διαφορετικές κοινωνικοοικονομικές και πολιτισμικές πραγματικότητες, άλλες σε αστικές, άλλες σε αγροτικές περιοχές, άλλες σε χώρους εργασίας και άλλες στο σπίτι. Άλλες ζούμε στον τόπο καταγωγής μας, άλλες είμαστε ρομά, άλλες μετανάστριες. Είμαστε διαφόρων ηλικιών. Άλλες είμαστε λεσβίες, άλλες τρανς, αμφιφυλόφιλες, ή ετεροφυλόφιλες …, είμαστε όλες όσες είναι απούσες: είμαστε όσες έχουν δολοφονηθεί, όσες έχουν φυλακιστεί. Και όλες οι αφανείς: οι γυναίκες πρόσφυγες και τα θύματα του τράφικινγκ και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Είμαστε ΟΛΕΣ. Όλες μαζί στις 8 του Μάρτη σταματάμε την Ευρώπη και φωνάζουμε δυνατά: ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! στη βία που μας συνθλίβει.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με την επιθετικότητα, τις ταπεινώσεις, την περιθωριοποίηση και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Απαιτούμε την εφαρμογή από όλες τις ευρωπαϊκές χώρεςτης Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, που ορίζει ότι η βία κατά των γυναικών συνιστά παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Απαιτούμε από όλες τις χώρες να διαθέσουν πόρους και μέσα ώστε να ασκήσουν πραγματικές και αποτελεσματικές πολιτικές που θα συμβάλλουν στη δημιουργία μιας Ευρώπης χωρίς βία απέναντι στις γυναίκες και τα κορίτσια. Καταγγέλλουμε τα μέτρα καταστολής που εφαρμόζουν κυβερνήσεις και πολιτικές ομάδες στον αγώνα για τα κοινωνικά και τα αναπαραγωγικά δικαιώματα. 

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με την καθημερινή, καλυμμένη βία των ανδρών με την οποία είμαστε υποχρεωμένες να ζούμε, ανεξαρτήτως ηλικίας ή συνθηκών. Θέλουμε να μπορούμε να κυκλοφορούμε ελεύθερα σε όλα τα μέρη και όλες τις ώρες. Επισημαίνουμε -και καταδικάζουμε- το γεγονός ότι η σεξουαλική βία αποτελεί την κατεξοχήν έκφραση της πατριαρχικής οικειοποίησης των σωμάτων μας, που είναι ακόμη πιο ισχυρή στις ευάλωτες κατηγορίες γυναικών, τις μετανάστριες και τις απασχολούμενες σε οικιακές εργασίες. Το σύνθημά μας «Ούτε μια λιγότερη» πρέπει να γίνει πραγματικότητα.    

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με την καταπίεση που δεχόμαστε εξαιτίας του σεξουαλικού μας προσανατολισμού και της σεξουαλικής μας ταυτότητας! Καταδικάζουμε κάθε μορφή κοινωνικής, θεσμικής και εργασιακής φοβίας απέναντι στην κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ, ως μια ακόμη μορφή αρσενικής σεξιστικής βίας. Είμαστε γυναίκες και είμαστε όλες διαφορετικές.

Είμαστε αυτές που αναπαράγουν τη ζωή. Οι οικιακές εργασίες και η φροντίδα που παρέχουν οι γυναίκες είναι απαραίτητες για τη συντήρηση της ζωής. Το ότι αυτό γίνεται δωρεάν ή απαξιώνεται αποτελεί παγίδα του καπιταλισμού. Τώρα, με την απεργία των γυναικών που παρέχουν υπηρεσίες φροντίδας στην οικογένεια και την κοινωνία, κάνουμε ορατή μια εργασία που κανείς δεν θέλει να αναγνωρίσει, είτε πρόκειται για τις χαμηλά αμειβόμενες οικιακές εργασίες, είτε για τη μαύρη οικονομία. Διεκδικούμε την αναγνώριση των υπηρεσιών φροντίδας ως κομβικού κοινωνικού πόρου και απαιτούμε την αναθεώρηση της αξίας των συγκεκριμένων υπηρεσιών.

Σήμερα, απαιτούμε μια κοινωνία χωρίς την καταπίεση και την εκμετάλλευση των γυναικών και χωρίς την ανδρική βία που ασκείται εις βάρος τους. Καλούμε σε εξέγερση και σε μάχη κατά της συμμαχίας μεταξύ πατριαρχίας και καπιταλισμού που θέλουν να είμαστε υπάκουες, υποταγμένες και σιωπηλές.

Δεν δεχόμαστε να εργαζόμαστε με χειρότερους εργασιακούς όρους ή να αμειβόμαστε λιγότερο από τους άνδρες για την ίδια εργασία. Γι’ αυτό τον λόγο, η 8η του Μάρτη θα είναι και μέρα εργατικής απεργίας.

Απεργίας κατά των κάθετων διαχωρισμών («γυάλινες οροφές») και της εργασιακής ανασφάλειας, γιατί οι θέσεις εργασίας που προσφέρονται στις γυναίκες στερούνται μονιμότητας και ασφάλειας, είναι χαμηλά αμειβόμενες και ανεπιθύμητες θέσεις μερικής απασχόλησης. Οι γυναίκες τροφοδοτούν την ανεργία. Πολλές από τις θέσεις εργασίας που αναλαμβάνουν δεν παρέχουν καμιά εγγύηση ή δεν υπάγονται σε καμιά ρύθμιση. Και όσες τυχόν έχουν καλύτερες θέσεις, βλέπουν ότι οι -καλύτερα αμειβόμενες- θέσεις ευθύνης καταλαμβάνονται από άνδρες.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με τη μισθολογική ανισότητα μόνο και μόνο επειδή είμαστε γυναίκες, φτάνει πια με την απαξίωση και τη σεξουαλική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο.

Καταδικάζουμε την αντίληψη ότι είμαστε φτωχές επειδή είμαστε γυναίκες και ότι τιμωρούμαστε για τη διαφορετικότητά μας. Η επισφάλειά μας επιδεινώνεται όταν μεγαλώνουμε, ή όταν είμαστε μετανάστριες, όταν δηλώνουμε την εθνοτική μας ταυτότητα, όταν έχουμε διαφορετικές ικανότητες ή όταν ξεφεύγουμε από τον κανόνα. Απαιτούμε να ζούμε τη ζωή μας με αξιοπρέπεια και αυτάρκεια από την εργασία μας. Και απαιτούμε η εργασία να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της ζωής: η εγκυμοσύνη ή η φροντίδα κάποιου μέλους της οικογένειας δεν πρέπει να αποτελούν λόγους απόλυσης ή κοινωνικής περιθωριοποίησης, ούτε να περιορίζουν τις προσωπικές ή επαγγελματικές μας προοπτικές.

Απαιτούμε να λαμβάνουμε τις συντάξεις τις οποίες έχουμε κερδίσει. Όχι άλλες μίζερες συντάξεις που μας αναγκάζουν να ζούμε στα γεράματά μας μέσα στη φτώχια.

Να φωνάξουμε δυνατά κατά του άγριου νεοφιλελευθερισμού που έχει επιβληθεί ως μοναδική δυνατότητα σε όλο τον κόσμο καταστρέφοντας τον πλανήτη και τις ζωές μας. Ως γυναίκες, έχουμε κομβικό ρόλο στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής και υπέρ της διατήρησης της βιοποικιλότητας. Γι’ αυτό, είμαστε σταθερά στο πλευρό της διατροφικής κυριαρχίας των λαών. Απαιτούμε η προστασία της ζωής να τεθεί στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής οικονομίας και πολιτικής.

Απαιτούμε να ορίζουμε τη ζωή μας, την υγεία και το σώμα μας, μακριά από αισθητικές επιταγές ή από κάθε είδους εμπορευματοποίηση που υπηρετούν την ικανοποίηση της σεξουαλικής και αναπαραγωγικής επιθυμίας της πατριαρχίας. Τα σώματά μας δεν είναι ούτε εμπορεύματα, ούτε αντικείμενα, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η απεργία μας είναι και καταναλωτική απεργία. Φτάνει πια να μας αντιμετωπίζουν ως εμπορεύματα ή ως αξιοθέατα!

Ακόμη, απαιτούμε την αποπαθολογοποίηση των ζωών μας, των συναισθημάτων μας, των συνθηκών ζωής μας: η ιατρικοποίηση υπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων εταιριών, όχι τις ανάγκες της υγείας μας. Σταματήστε να αντιμετωπίζετε τον τρόπο ζωής μας ως ασθένεια!

Η σχολική εκπαίδευση είναι το κύριο στάδιο δόμησης της σεξουαλικής και της έμφυλης ταυτότητάς μας, και ως εκ τούτου, απαιτούμε το δικαίωμα όλων μας στη δημόσια, μη θρησκευτική και φεμινιστική σχολική εκπαίδευση. Σε μια εκπαίδευση που δεν βάζει την ιστορία μας στα περιθώρια των σχολικών βιβλίων και που εμπεριέχει τη σκοπιά του κοινωνικού φύλου. Δεν αποτελούμε εξαίρεση στον κανόνα, είμαστε μια σταθερά που κρατιόταν στη σιωπή!

Καμιά γυναίκα δεν είναι παράνομη. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με τον ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Φωνάζουμε δυνατά: Όχι στον πόλεμο και στη βιομηχανία των εξοπλισμών! Οι πόλεμοι είναι προϊόν και προέκταση της πατριαρχίας και του καπιταλισμού για τον έλεγχο των εδαφών και των ανθρώπων. Άμεση συνέπειά τους είναι οι χιλιάδες γυναίκες πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο, οι γυναίκες που γίνονται θύματα, που ξεχνιούνται και που βιάζονται. Απαιτούμε όλοι οι πρόσφυγες να είναι ευπρόσδεκτοι, ανεξαρτήτως του λόγου που τους έστρεψε στην προσφυγιά. Είμαστε ελεύθερες γυναίκες σε ελεύθερες χώρες!

Καταγγέλλουμε τις περικοπές των προϋπολογισμών σε τομείς που αφορούν κυρίως στις γυναίκες, όπως το δημόσιο σύστημα υγείας, οι κοινωνικές υπηρεσίες και η εκπαίδευση.

Καταγγέλλουμε τη διαφθορά ως επιβαρυντικό παράγοντα της κρίσης.

Καταγγέλλουμε το πατριαρχικό δικαιικό σύστημα που δε μας αντιμετωπίζει ως πλήρη υποκείμενα δικαιωμάτων.

Καταγγέλλουμε την καταστολή και τον περιορισμό των δικαιωμάτων μας.

Απαιτούμε πλήρη ισότητα δικαιωμάτων και συνθηκών ζωής και πλήρη αποδοχή της διαφορετικότητάς μας.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΕΣ, ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΡΙΕΣ!

Και μετά την 8η του Μάρτη, ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ!

europeanforum.eu/manifesto-for-the-european-feminist-8-march-strike/